Maria Henryka Dembowska (ur. 15 listopada 1914 w Łodzi, zm. 26 czerwca 2008) - polska bibliotekarka i bibliograf, w latach 1966-1975 dyrektor Biblioteki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu, po powstaniu warszawskim uczestniczyła w akcji ratowania warszawskich zbiorów bibliotecznych. Po wojnie pracowała w Państwowym Instytucie Książki w Łodzi jako adiunkt (i kierownik Wydziału Dokumentacji); od 1949 związana jednocześnie z Biblioteką Narodową, kierowała tam m.in. Pracownią Problemów Dokumentacji i Informacji Naukowej. W 1960 obroniła doktorat, w 1965 habilitowała się. W czasie pracy na stanowisku dyrektora Biblioteki PAN została profesorem nadzwyczajnym (1973).
W latach 1974-1981 i 1984-1986 była profesorem w Zakładzie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski). Wypromowała pięciu doktorów.
Redaktor naczelny Słownika terminologicznego informacji naukowej (1979) oraz czasopisma „Przegląd Biblioteczny” w latach 1969-1977. W Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich pełniła funkcję sekretarza generalnego (1957-1963), miała tytuł członka honorowego tej organizacji. Autorka m.in. książek Terminologia bibliograficzna (1954) i Metoda „Bibliografii polskiej” Karola Estreichera (1954), łącznie ogłosiła ponad 160 publikacji. Została odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Źródła:
- Słownik biograficzny profesorów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2004
- nekrolog